Κοτόπουλο σουβλάκι με λαχανικά και ντιπ λιαστής ντομάτας

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “Η sundayspoon στη Χώρα των Θαυμάτων” κατά το γνωστό παιδικό παραμύθι του Λουΐς Κάρρολ “Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”. Με τη μόνη διαφορά ότι η Αλίκη μπήκε κατά λάθος σ’ αυτόν τον τρελό κόσμο, ενώ εγώ το έκανα οικειοθελώς μια Παρασκευή βράδυ, πριν μερικές εβδομάδες. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή…

Όπως ο περισσότερος κόσμος, αγαπώ τις Παρασκευές. Όχι μόνο γιατί σηματοδοτούν το τέλος της εργάσιμης εβδομάδας μου, αλλά και επειδή μου δίνουν την αίσθηση ότι τις επόμενες ώρες μπορούν να συμβούν τα πάντα. Από τρελά πάρτυ με ξεφάντωμα μέχρι πρωίας, μέχρι να απειλήσει τη Γη μετεωρίτης και να καταφθάσει ο Σούπερμαν για να μας σώσει (για κάποιο ανεξήγητο λόγο θεωρώ ότι αν είναι γραφτό μου να γνωρίσω το αγόρι με τη μπλε στολή και το κόκκινο βρακάκι, αυτό θα γίνει οπωσδήποτε μες στο σαββατοκύριακο και όχι καθημερινή!)… Και, για να επανέλθω, ακριβώς επειδή αγαπώ την Παρασκευή, η διάθεσή μου είναι πάντα ανεβασμένη εκείνη την ημέρα, με αποτέλεσμα να έχω όρεξη για έξοδο. Από την άλλη, λατρεύω το φαγητό και, ως εκ τούτου, πολλές Παρασκευές καταλήγω σε κάποιο εστιατόριο/ ταβέρνα/ μεζεδοπωλείο/ καντίνα να μπουκώνομαι με τα ανάλογα καλούδια… Και τις περισσότερες φορές, η εμπειρία μου είναι καλή. Όχι όμως και κείνη την αποφράδα Παρασκευή…

Εκείνη την Παρασκευή, λοιπόν, είχα όρεξη για σουβλάκι. Και δεν μου αρκούσε το delivery. Ήθελα να το φάω έξω. Το ίδιο και η παρέα μου. Ντυνόμαστε, λοιπόν, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και οδεύουμε περιχαρείς προς ένα “τρέντι σουβλατζίδικο” κάποιας γειτονικής περιοχής, που το είχα δει πολλές φορές γεμάτο (είχε πέσει και το μάτι μου εντελώς τυχαία στα πιάτα του και το θέαμα ήταν άκρως δελεαστικό). Μακάρι εκείνη την ώρα να είχε βρεθεί ένας άνθρωπος να μου πει το γνωστό “Πού πας, ρε Καραμήτρο!”. Ίσως τότε, να είχα γλυτώσει το θέατρο του παραλόγου που έζησα τις επόμενες ώρες…

Πράξη πρώτη: Το παρκάρισμα.

Φτάνουμε, λοιπόν, στη γειτονική περιοχή και αρχίζουμε να ψάχνουμε για πάρκινγκ. Στην αρχή, είχαμε την απαίτηση να παρκάρουμε κοντά. Σιγά, μη μας κρατάγανε και θέση έξω από το μαγαζί… Σύντομα καταλάβαμε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σ’ αυτή τη ζωή και συμβιβαστήκαμε με την ιδέα να ψάξουμε πιο μακριά. Έλα όμως, που ούτε μακριά βρίσκαμε τίποτα! Θέση ούτε για δείγμα! Και όσο περισσότερο ψάχναμε, τόσο πιο πολύ γοργούριζε η κοιλιά μου. Και όσο πιο πολύ γουργούριζε η κοιλιά μου, τόσο αναθεμάτιζα που αγόρασα αυτοκίνητο αντί για μηχανάκι. Τελικά, όταν πια το στομάχι μου είχε βαρεθεί να διαμαρτύρεται και κοντεύαμε να περάσουμε τα σύνορα του δήμου, καταφέραμε να βρούμε μια θεσούλα να χώσουμε το αυτοκίνητό μας…

Πράξη δεύτερη: Το μαγαζί.

Μετά από μισή ώρα περπάτημα, φτάνουμε στο “τρέντι σουβλατζίδικο” και χαμογελάμε ανακουφισμένοι στη σκέψη ότι τελείωσαν τα βάσανά μας. Αμ δε… Με μία πρώτη ματιά, διαπιστώνουμε ότι ελεύθερο τραπέζι δεν υπάρχει. Κατεβάζουμε το κεφάλι απογοητευμένοι και ετοιμαζόμαστε να αποχωρήσουμε, ώσπου μας προλαβαίνει ο μαγαζάτορας. “Μα και βέβαια έχουμε τραπέζι!”, λέει και κάνει νόημα σ’ έναν από τους σερβιτόρους να μας καθοδηγήσει. Ο αλαφιασμένος σερβιτόρος (κάτι σαν τον βιαστικό λαγό στην “Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”) με δυο δρασκελιές έχει φτάσει στην άλλη άκρη του μαγαζιού και μας δείχνει το ελεύθερο τραπέζι, στο οποίο ευχαρίστως θα καθόμουν αν ήμουν έξι χρονών. Διότι ο μαγαζάτορας -προκειμένου να εξοικονομήσει χώρο- είχε κολλήσει τα τραπέζια τόσο πολύ, που σε έπιανε ασφυξία και μόνο που τα κοίταζες. Πόσο μάλλον αν καθόσουν…

Πράξη τρίτη: Η εναλλακτική.

Σαν αισιόδοξοι άνθρωποι που είμαστε, αποχωρούμε από το “τρέντι σουβλατζίδικο” και αποφασίζουμε να κάτσουμε κάπου αλλού για φαγητό. Άλλωστε, η γειτονιά είχε αρκετά “τρέντι σουβλατζίδικα” για να διαλέξουμε. Επιλέγουμε, λοιπόν, ένα στο οποίο δεν είχαμε ξαναπάει, βρίσκουμε τραπέζι, καθόμαστε και παραγγέλνουμε μερικά καλαμάκια, πιτούλες και τα λοιπά παρελκόμενα. Και έρχονται τα πιάτα! Θυμάστε τα σουβλάκια που είχαν πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια; Εκείνα τα μικρά, με την αναλογία τρία κομμάτια λίπος ένα κομμάτι κρέας…; Ε, αυτά μας σέβιραν! Από την άλλη, ο λογαριασμός κινήθηκε σε σημερινές τιμές (και μάλιστα, χωρίς να έχει υπολογιστεί η κρίση)…

Πράξη τέταρτη: Επίλογος και αυλαία.

Αφού περπατήσαμε άλλη μισή ώρα για να φτάσουμε στο αυτοκίνητο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τη συγκεκριμένη εμπειρία προς όφελός μας. Κοινώς, βάλθηκα να βρω τρόπο για να φτιάξω σπιτικά σουβλάκια, που θα μας γλύτωναν από ανάλογες επισκέψεις στη χώρα του παραλόγου. Σε μια από τις προσπάθειες μου, κατέληξα σε κοτόπουλο σουβλάκι με λαχανικά  και ντιπ λιαστής ντομάτας. Το κοτόπουλο γίνεται πολύ ζουμερό, τα λαχανικά δίνουν ξεχωριστή νοστιμιά και το ντιπ της λιαστής ντομάτας τού πάει πολύ. Δοκιμάστε το μαζί με τραγανές πιτούλες και θα με θυμηθείτε!

Κοτόπουλο σουβλάκι με λαχανικά και ντιπ λιαστής ντομάτας

Υλικά

Για το κοτόπουλο και τη μαρινάδα του:

• 4 φιλέτα από στήθος κοτόπουλου
• 3-4 κουτ. σούπας γιαούρτι (εγώ έβαλα 2%)
• 1 κουτ. σούπας μουστάρδα (καυτερή ή γλυκιά ανάλογα με τα γούστα σας)
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 2 κουτ. σούπας λευκό κρασί
• χυμό από 1 λεμόνι
• 1/2 κουτ. γλυκού καρίνο
• λίγο σκόρδο σε σκόνη (ή 1 σκελίδα πολτοποιημένη)
• 1 κουτ. γλυκού θυμάρι ξερό
• αλάτι/πιπέρι

Για τα λαχανικά και τη μαρινάδα τους:

• 2 μέτρια κολοκυθάκια
• 1-2 μελιτζάνες τσακώνικες (ανάλογα με το μέγεθος)
• 2-3 πιπεριές πράσινες (ανάλογα με το μέγεθος)
• 2-3 ντομάτες σφιχτές (ανάλογα με το μέγεθος)
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 1/2 κουτ. γλυκού θυμάρι ξερό
• αλάτι/πιπέρι

Για το ντιπ λιαστής ντομάτας:

• 8 λιαστές ντομάτες σε λάδι
• 6 κουτ. σούπας γιαούρτι
• 2 κουτ. σούπας τυρί κρέμα
• 2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 1-2 κουτ. σούπας μπαλσάμικο
• λίγο βασιλικό φρέσκο (ψιλοκομμένο)
• αλάτι/πιπέρι

Εκτέλεση

Για τα σουβλάκια:

Κόβετε τα φιλέτα σε κομμάτια και τα βάζετε σε ένα μεγάλο μπολ.

Προσθέτετε όλα τα υλικά της μαρινάδας τους και ανακατεύετε καλά μέχρι να καλυφθούν πλήρως όλα τα κομμάτια του κοτόπουλου.

Τα βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες. (Αν μπορείτε, βάλτε τα από το προηγούμενο βράδυ.)

Κόβετε τα κολοκυθάκια και τις μελιτζάνες σε ροδέλες και τις ντομάτες και τις πιπεριές σε χοντρά κομμάτια.

Βάζετε όλα τα λαχανικά σε ένα μπολ μαζί με όλα τα υλικά της μαρινάδας τους και ανακατεύετε, ώστε να πάει παντού η μαρινάδα.

Παίρνετε καλαμάκια για σουβλάκι και περνάτε εναλλάξ λαχανικά και κοτόπουλο, προσέχοντας να μην τα στριμώχνετε πολύ γιατί δεν θα ψηθούν (φροντίστε το πρώτο και το τελευταίο κομμάτι να είναι λαχανικό).

Τα ψήνετε στο γκριλ γυρίζοντας τα για να ψηθούν ομοιόμορφα απ’ όλες τις πλευρές.

Τρώγονται ζεστά.

Για το ντιπ λιαστής ντομάτας:

Βγάζετε τις λιαστές ντομάτες από το λάδι και τις ρίχνετε, μαζί με όλα τα υλικά του ντιπ εκτός από το αλάτι, στο multi.

Χτυπάτε μέχρι να ενωθούν τα υλικά.

Δοκιμάζετε και προσθέτετε αλάτι σύμφωνα με τα γούστα σας.

Αν δεν το καταναλώσετε κατευθείαν, διατηρήστε το στο ψυγείο.

Φάτε τα σουβλάκια ζεστά, με τη συνοδεία του ντιπ και ψητές πιτούλες.

 

Tip 1: Το γιαούρτι της μαρινάδας θα κάνει το κοτόπουλο μαλακό και ζουμερό, ώστε να μην στεγνώσει κατά το ψήσιμο. Γι’ αυτό, “γιαουρτώστε” το κοτόπουλο σχολαστικά.

Τip 2: “Παίξτε” με τις αναλογίες γιαουρτιού και λιαστής ντομάτας, ανάλογα με το πόσο έντονη γεύση θέλετε να έχει το ντιπ σας. (Σε κάθε περίπτωση, προσοχή στο αλάτι.)