Φιλέτα γλώσσας με κονιάκ και μέλι

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να αποτελεί και μια πρόταση-λύση για όλους αυτούς τους Έλληνες που προφανώς οδηγούν πιωμένοι. Δεν αναφέρομαι σε κείνους που βγαίνουν, γίνονται λιώμα και δεν έχουν την στοιχειώδη νοημοσύνη να επιστρέψουν σπίτι τους με ταξί (οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αποτελούν κλινική περίπτωση, με την οποία καλό θα ήταν να ασχοληθούν οι ψυχίατροι αυτού του τόπου και όχι μια ταπεινή μπλόγκερ). Μιλάω για τους άλλους. Αυτούς που μέρα-μεσημέρι οδηγούν με έναν (ή περισσότερους) από τους παρακάτω τρόπους:

– Βλέπουν το άμοιρο φαναράκι που από πορτοκαλί γίνεται κατακόκκινο και, ενώ βρίσκονται ένα χιλιόμετρο μακριά, γκαζώνουν δίχως αύριο. Προφανώς, όταν εκείνοι μάθαιναν τον ΚΟΚ, η εναλλαγή από πορτοκαλί σε κόκκινο δεν σήμαινε “μείωσε ταχύτητα για να φρενάρεις ομαλά” αλλά “τυχερούλη, είσαι ο τελευταίος που θα περάσει γιατί είσαι και πολύ μάγκας”.

– Βλέπουν την φρεσκοβαμμένη, απόλυτα ευδιάκριτη διάβαση και τη γριούλα που περνάει φορτωμένη με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ και το πόδι τους κολλάει στο γκάζι με την ίδια λατρεία που θα κόλλαγε ο Γουίνι το αρκουδάκι σ’ ένα βάζο με μέλι. Ας αρχίσουμε από τα βασικά, στη διάβαση έχει προτεραιότητα ο πεζός (σε περίπτωση που ξέχασε να το αναφέρει ο δάσκαλος στη σχολή οδηγών…). Και δεύτερον, η γριούλα δεν αποτελεί στόχο σε παιχνίδι του playstation. Αυτό σημαίνει ότι αν τη χτυπήσεις, κανείς δεν θα σου χαρίσει έξτρα πόντους…

– Βλέπουν ένα ωραιότατο STOP με άσπρα μεγάλα γράμματα σε κόκκινο φόντο (πόσο πιο ευδιάκριτο να γίνει πια;;;) και ξεχύνονται στην άσφαλτο σαν να οδηγούν τον Κit. Για να ξεδιαλύνω την παρεξήγηση, αυτό το STOP σημαίνει παραχώρηση προτεραιότητας και ουδεμία σχέση έχει με την γνωστή πινακίδα που βάζουμε στα πάρτυ “STOP! The party is here!”. Άρα κάθε διάθεση για ξεσάλωμα είναι μάλλον περιττή και επικίνδυνη.

– Κρατούν στο ένα χέρι το τιμόνι και στο άλλο χέρι το κινητό (ή το τσιγάρο ή τη μάσκαρα ή τον καφέ…). Αλήθεια, ταχύτητες με ποιο χέρι αλλάζουν;;; (Μόνο κόσμιες απαντήσεις παρακαλώ!) Παρεμπιπτόντως, αν η συζήτηση είναι τόοοοοσο σημαντική που δεν μπορεί με τίποτα να αναβληθεί, υπάρχει ένα θαυματουργό γκατζετάκι (κατά κόσμον bluetooth), που σου επιτρέπει να συνομιλήσεις χωρίς να κρατάς το κινητό ενώ οδηγείς. Επίσης, εδώ και πολλά χρόνια κυκλοφορούν στην αγορά ωραιότατες θήκες αυτοκινήτου για ποτηράκια. Πού θα πάει, κάτι θα ανακαλυφθεί και για το τσιγάρο και τη μάσκαρα…

– Αλλάζουν λωρίδα σαν να κάνουν σλάλομ σε πίστα χιονοδρομικού. Τι να πρωτοθαυμάσεις… Την χάρη, την ταχύτητα, την ευελιξία…; Τέτοιους ελιγμούς θα τους ζήλευε και ο πιο δεινός σκιέρ! Όλες οι λωρίδες τούς ανήκουν άλλωστε…

– Κάθε φορά που βρίσκονται πρώτοι σε φανάρι (στο οποίο πιθανότατα έχουν μπει απ’ το πλάι, παρακάμπτοντας την ουρά, διότι είναι υπεράνω…), θυμούνται να φτιάξουν τα μαλλιά τους/ να ψάξουν στο ντουλαπάκι του συνοδηγού/ να μιλήσουν με τον οδηγό του διπλανού αυτοκινήτου. Και κάθε φορά που βρίσκονται δεύτεροι/τρίτοι/τέταρτοι/… στο ίδιο φανάρι, το χεράκι τους γίνεται ένα με την κόρνα (χωρίς φυσικά να έχει ανάψει ακόμη πράσινο).

– Υιοθετούν μία ή περισσότερες από τις παραπάνω συμπεριφορές (με τη λογική “όσα πιο πολλά, τόσο πιο καλά”) και αν κάνεις το μοιραίο λάθος να τους υποδείξεις ότι σφάλλουν, σε στολίζουν με έναν υπέροχο, μεγαλειώδη εξάψαλμο (έτσι, για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα και να γνωριστείτε καλύτερα, βρε παιδί μου…).

Και ερωτώ: “Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πιωμένοι, τότε ποιοι είναι;” Διότι, μου φαίνεται αδιανόητο ένα οδηγός με ένα έστω υποτυπώδες IQ να συμπεριφέρεται έτσι, αν δεν έχει κατεβάσει μια νταμιτζάνα τσίπουρο πριν πιάσει τιμόνι! Γι’ αυτό, προτείνω σε όλους τους πιωμένους εκεί έξω να σταματήσουν να βάζουν αλκοόλ στο ποτήρι τους και ν’ αρχίσουν να το ρίχνουν στο φαγητό τους (ώστε να προλαβαίνει να εξατμίζεται…). Έτσι, και εκείνοι θα έχουν πιο νόστιμο φαγητό και οι δρόμοι θα πάψουν να θυμίζουν πίστα για συγκρουόμενα! Αν κι εσείς γνωρίζετε κάποιον τέτοιο οδηγό, μπορείτε να του προτείνετε τα Φιλέτα γλώσσας με κονιάκ και μέλι που ακολουθούν… Όχι μόνο γιατί την Κυριακή των Βαΐων συνηθίζουμε να τρώμε ψάρι, αλλά και επειδή πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο και ευέλικτο πιάτο, καθώς το κονιάκ μπορεί να αντικατασταθεί από άλλα αλκοολούχα, σύμφωνα πάντα με τα προσωπικά γούστα του καθενός.

υ.γ. Πριν προχωρήσουμε στη συνταγή, θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς την Λίνα από το Motherhood for dummies για το βραβείο που μου χάρισε (αν και δεν θα προβώ σε 11 αποκαλύψεις, γιατί το έχω ήδη κάνει εδώ). Αν δεν γνωρίζετε ήδη τη Λίνα, θα σας πρότεινα να κάνετε μια βόλτα από το μπλογκ της (είτε είστε γονείς είτε όχι) και να απολαύσετε τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες αναρτήσεις της και τον γεμάτο χιούμορ τρόπο γραφής της. Προτείνω ανεπιφύλακτα την ανάρτηση “Η βασίλισσα της πιτζάμας”.

Και τώρα η συνταγή!!!
 

Φιλέτα γλώσσας με κονιάκ και μέλι