Όσοι παρακολουθείτε τις κυριακάτικες αναρτήσεις τούτου του μπλογκ με περισσή προσήλωση και θρησκευτική ευλάβεια (εύγε, αγαπημένοι μου αναγνώστες!), ίσως έχετε ψυχανεμιστεί την ιδιαίτερη συμπάθειά μου στο τυρί. Όχι προς κάποιο συγκεκριμένο τυράκι, αλλά προς όλη την τυρογκάμα που κυκλοφορεί εκεί έξω. Κι όχι απλή συμπάθεια αλλά αθεράπευτη λατρεία, που θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης κάποιου διακεκριμένου ψυχιάτρου. Έχετε δει άνθρωπο να πλησιάζει τον πάγκο των τυριών στο σούπερ μάρκετ και να κοιτάζει τη φέτα με λάγνο βλέμμα; Έχετε δει άνθρωπο να μπαίνει σε τυροπωλείο και με το ζόρι να κρατιέται για να μην κάνει ερωτική εξομολόγηση σε κείνο το περίεργο τυρί που τόσο καιρό έψαχνε και επιτέλους βρήκε; Ε, αυτός ο άνθρωπος είμαι εγώ…
Δεν ξέρω πότε ακριβώς ξεκίνησε αυτή η σχέση πάθους με τα τυριά ούτε τι ακριβώς την πυροδότησε. Θυμάμαι όμως την αφεντιά μου σε μικρή ηλικία να απλώνει πάνω από πιάτο με ζυμαρικά τόσο τυρί που έπαυε να θυμίζει μακαρονάδα και άρχιζε να φέρνει επικίνδυνα σε χιονισμένο τοπίο. Θυμάμαι επίσης την λέξη “τυρόπιτα” να βγαίνει από τα χείλη μου με ρίγη συγκίνησης και χωρίς κανέναν ενδοιασμό κάθε φορά που η γιαγιά μου ρωτούσε αν ήθελα να μου αγοράσει κάποια λιχουδιά (τέτοια ταχύτητα σε απάντηση, ούτε σε τηλεπαιχνίδι γνώσεων να έπαιζα διεκδικώντας το μεγάλο έπαθλο). Και ακόμη πιο έντονα θυμάμαι το σύνδρομο στέρησης που με έχει πιάσει όσες φορές χρειάστηκε έστω και για μικρό χρονικό διάστημα να αφαιρέσω το τυρί από την καθημερινή μου διατροφή. Οι φράσεις “ταύρος σε υαλοπωλείο” και “λιοντάρι στο κλουβί” σας λένε κάτι; Αν ναι, μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για τη ψυχική γαλήνη και τη διαύγεια πνεύματος που με διέκρινε σ’ αυτές τις δύσκολες φάσεις της τυρο-έλλειψης.
Αυτή, λοιπόν, η -κομματάκι έντονη- αγάπη μου για τα τυριά, θα μπορούσε εύκολα να είχε καταλήξει σε γάμο μου με κάποιον τυρέμπορο, τυροκόμο ή τελοσπάντων κάποιον που θα μπορούσε να μου εξασφαλίσει εφ’ όρου ζωής δωρεάν πρόσβαση στον τυροπαράδεισο. Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο δεν μου προέκυψε και γι’ αυτό τα τυράκια που λιμπίζομαι πρέπει να τα αγοράζω. Όμως, εξαιτίας αυτής ακριβώς της αγάπης δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνω στην κουζίνα με έναν και μοναδικό σκοπό: να τυροδημιουργήσω, ή με άλλα λόγια, να δώσω έξτρα τυρένιο τατς σε κάποιο πιάτο. Διότι, μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα καλύτερο από το να μεταμορφώνετε ένα απλό, καθημερινό φαγάκι σε τυροδημιουργία; Εγώ όχι. Γι’ αυτό και σας προτείνω μια από τις τελευταίες τυροαπολαύσεις μου…
Πρόκειται για πουρέ με τρία τυριά, ή αλλιώς ένα άκρως τυρένιο πιάτο που μπορεί να δώσει νέο νόημα στον συνηθισμένο, και καμιά φορά βαρετό, πουρέ. Είναι ένα πεντανόστιμο συνοδευτικό που μπορεί να σερβιριστεί σε μεγάλο σκεύος ή και σε μικρά ατομικά πυρίμαχα, κλέβοντας την παράσταση σε γιορτινά τραπέζια, μπουφέδες αλλά και σε οποιοδήποτε απλό οικογενειακό γεύμα. Φτιάξτε το πανεύκολα (ακόμη και από την προηγούμενη μέρα), κάντε τις δικές σας παραλλαγές ανάλογα με τα τυρογούστα σας και απολαύστε το με τους αγαπημένους σας. Μοναδική προϋπόθεση να αγαπάτε το τυρί…
Πουρές με τρία τυριά
Πουρές με τρία τυριά
Υλικά
- 100-150γρ. λαδοτύρι Μυτιλήνης κομμένο σε μπαστουνάκια
- 100-150γρ. φέτα κομμένη σε μπαστουνάκια
- 100-150γρ. μανούρι κομμένο σε μπαστουνάκια
- 3-4 μεγάλες πατάτες
- 1 κύβο λαχανικών ή κοτόπουλου ή βοδινού
- 1/3 φλιτζ. γάλα χλιαρό
- 1 κουτ. σούπας βούτυρο + λίγο έξτρα βούτυρο για επάλειψη
- 1-2 πρέζες μοσχοκάρυδο
- αλάτι / πιπέρι
- τρίμμα φρυγανιάς ή παξιμαδιού
Εκτέλεση
Ξεφλουδίζετε τις πατάτες, τις κόβετε σε μικρά κομμάτια και τις βάζετε σε μία κατσαρόλα με μπόλικο νερό, ελαφρώς αλατισμένο. Προσθέτετε και τον κύβο και τις βράζετε μέχρι να μαλακώσουν καλά.
Μόλις οι πατάτες βράσουν, τις σουρώνετε καλά και τις ξαναβάζετε στην ζεστή κατσαρόλα, πάνω στο σβησμένο αλλά ζεστό μάτι της κουζίνας, για 1′-2′ (με αυτόν τον τρόπο η θερμότητα του σκεύους θα πάρει την υγρασία από τις πατάτες).
Συνεχίζοντας να έχετε την κατσαρόλα πάνω στο μάτι, πολτοποιείτε καλά τις πατάτες με ένα πιρούνι ή το ειδικό εργαλείο για τον πουρέ.
Μόλις πολτοποιηθούν, προσθέτετε στην κατσαρόλα το γάλα, το βούτυρο και το μοσχοκάρυδο και ανακατεύετε ζωηρά, ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Δοκιμάζετε και, μόνο αν είναι απαραίτητο, προσθέτετε αλάτι (έχοντας στο νου σας ότι θα χρησιμοποιήσετε και τυριά που ενδεχομένως να είναι αλμυρά). Αν ο πουρές σάς φαίνεται πολύ σφιχτός, μπορείτε να προσθέσετε λίγο παραπάνω γάλα.
Βάζετε τον ζεστό πουρέ σε ένα μεγάλο πυρίμαχο σκεύος ή τον μοιράζετε σε μικρά ατομικά σκεύη (ό,τι σκεύος χρησιμοποιήσετε πρέπει να το έχετε βουτυρώσει πρώτα καλά) και αρχίζετε να βυθίζετε κάθετα μέσα στον πουρέ τα μπαστουνάκια των τυριών.
Πασπαλίζετε όλη την επιφάνεια με το τρίμμα φρυγανιάς/παξιμαδιού και με φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 210°, μέχρι να ροδίσει (περίπου 10′-15′).
Tip1: Βράζοντας τις πατάτες καθαρισμένες και κομμένες σε κομμάτια, μειώνετε αισθητά τον χρόνο βρασμού και οι πατάτες σας ενισχύονται από τη γεύση του κύβου.
Tip2: Θα πρέπει να είστε προσεκτικοί με το αλάτι καθώς τόσο ο κύβος όσο και τα τυριά που θα χρησιμοποιήσετε ενισχύουν την αλμυρότητα του πουρέ.
Tip3: Μπορείτε αντί για έτοιμο κύβο, να χρησιμοποιήσετε σπιτικό ζωμό.
Tip4: Τα τυριά που σας προτείνω και η ποσότητά τους είναι ενδεικτικά. Εσείς μπορείτε να κάνετε τους δικούς σας συνδυασμούς γεύσεων, χρησιμοποιώντας τα τυριά που σας αρέσουν, όπως γκούντα, μίλνερ, έμενταλ, κασέρι, μπλε τυρί, ανθότυρο, καπνιστό τυρί κ.α. Ανάλογα με το πόσο αλμυρά είναι τα τυριά που θα χρησιμοποιήσετε, θα πρέπει να διαμορφώσετε και την ποσότητα του αλατιού. Επίσης, μπορείτε να αυξομειώσετε την ποσότητα των τυριών, ανάλογα με το πόσο τυρένιο θέλετε τον πουρέ σας.
Tip5: Όσο πιο χοντρά κόψετε τα μπαστουνάκια σας, τόσο πιο ευδιάκριτα θα είναι μέσα στον πουρέ.
Tip6: Τα φρεσκοτριμμένα πολύχρωμα πιπέρια θα δώσουν στον πουρέ σας ακόμη πιο όμορφη εμφάνιση (εγώ χρησιμοποίησα φρεσκοτριμμένο ροζ πιπέρι).
Tip7: Το συγκεκριμένο πιάτο ταιριάζει σε τραπέζια αλλά και σε μπουφέ. Μπορείτε να το προετοιμάσετε από την προηγούμενη μέρα, να το διατηρήσετε στο ψυγείο και να το ζεστάνετε στο φούρνο πριν το καταναλώσετε.
Tip8: Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να μεταμορφώσετε τον κλασικό πουρέ που σας έχει περισσέψει από προηγούμενη μέρα, ώστε να τον ξανασερβίρετε αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο.
Πουρές με τρία τυριά