Κοχύλες γεμιστές με φέτα και κολοκύθι

Όπως ίσως θυμάστε όλοι εσείς που διαβάζετε σχολαστικά τις αναρτήσεις αυτού του μπλογκ (thank you, by the way!), το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν αφιερωμένο στην εξ Αυστραλίας μουσαφίρισσά μας. Οι βόλτες έδωσαν και πήραν (μαύρα μάτια έκανε ο καναπές μας για να μας δει…), το φαγητό ήταν κοινός παρανομαστής καθόλο το διήμερο (τρέμε κατακαημένη ζυγαριά και έφτασε και καλοκαίρι!) ενώ η κούραση χτύπησε κόκκινο (να μη ξεχνιόμαστε -στην παρέα υπήρχε και λιλιπούτειο, άκρως δραστήριο πλασματάκι, που δεν είχε σκοπό να χαλαρώσει τους ρυθμούς του για χάρη κανενός φιλοξενούμενου…). Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν πια παρελθόν. Διότι το σαββατοκύριακο έληξε και η φίλη μας συνέχισε το ταξίδι της βάζοντας ρότα για τα ελληνικά νησιά (τι κρίμα να μην μπορούμε να την ακολουθήσουμε κι εκεί!). Μπορεί όμως η φιλοξενούμενή μας να έφυγε, αλλά η κούραση έμεινε…

Στ’ αλήθεια, είναι μάταιο να πιστεύεις πως μπορείς να περάσεις ένα σαββατοκύριακο φουλ στο τρέξιμο και να βγεις αλώβητος. Εκτός φυσικά κι αν έχεις μόλις συμπληρώσει τη δεύτερη δεκαετία της ζωής σου. Στα είκοσι μπορείς ομολογουμένως να περνάς ολόκληρη τη μέρα (και τη νύχτα) στο πόδι και κανείς να μην καταλαβαίνει ότι δεν έχεις κοιμηθεί για τουλάχιστον ένα 24ωρο. Αν όμως έχει περάσει καιρός από τη φορά που την τούρτα των γενεθλίων σου κοσμούσαν μόνο είκοσι κεράκια, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η κούραση και υπάρχει και φαίνεται. Ακόμη κι αν δεν τη μαρτυρούν οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια σου (θυμήσου να ευχαριστήσεις τη μανούλα σου για τα καλά γονίδια που σου κληροδότησε), τη μαρτυρούν οι γκάφες στις οποίες επιδίδεσαι με ιδιαίτερη ευκολία.

Όπως καταλαβαίνετε, έχω ήδη αρκετές γκάφες στο ενεργητικό μου (και η βδομάδα δεν έχει τελειώσει ακόμη…). Όχι ότι δεν είμαι γκαφατζού εκ φύσεως, αλλά η κούραση επιδεινώνει το πρόβλημα. Μία από αυτές τις γκάφες, λοιπόν, συνοδεύει και τη συνταγή που θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Διότι οι κοχύλες που βλέπετε στις φωτογραφίες μπορεί να ετοιμάστηκαν με ιδιαίτερη φροντίδα (και να καταναλώθηκαν με ακόμη περισσότερη), αλλά παραλίγο να μη δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Γιατί, ως γνωστόν, οι φωτογραφίες συνεπάγονται φωτογραφική μηχανή. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, συνεπάγονται φωτογραφική μηχανή που δουλεύει.

Αφού, λοιπόν, το πήλινο βγήκε από το φούρνο και η κουζίνα μοσχομύρισε, ήρθε η ώρα της φωτογράφισης. Γιατί, όπως και στην τηλεοπτική διαφήμιση με τη γιαγιά που δεν αφήνει τον παππού να φάει τα γεμιστά γιατί είναι για το μπλογκ (I see the future…), έτσι και στο σπίτι μας τα πηρούνια αναλαμβάνουν δράση μόνο αφού και εφόσον ολοκληρωθεί η φωτογράφιση του πιάτου. Κλικ κλακ, κλικ κλακ, η μία φωτογραφία έβγαινε μετά την άλλη και εγώ περιχαρής απολάμβανα τη διαδικασία, ενώ οι υπόλοιποι με κοιτούσαν δολοφονικά γιατί η πείνα είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινο. Μετά το τελευταίο κλικ, ομολογώ ότι κι εγώ είχα πεινάσει αρκετά. Και επειδή η πείνα είναι κακός σύμβουλος (ειδικά αν συνοδεύεται και από αρκετή κούραση), έδωσα το σύνθημα να ξεκινήσει το φαγοπότι.

Και το φαγοπότι ξεκίνησε. Και όλοι μούγκριζαν από ευτυχία. Και πάνω εκεί στα μουγκρητά, θυμήθηκα ότι ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν είχα κοιτάξει καθόλου τις φωτογραφίες. Και σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό διαλειμματάκι για να τις δω (ναι, το ξέρω ότι δεν πρέπει να σηκωνόμαστε από το τραπέζι χωρίς σημαντική αφορμή, αλλά σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το savoir faire πάει περίπατο). Και σηκώθηκα. Και είδα… το απόλυτο τίποτα. Μετά από τόση ώρα φωτογράφιση, ούτε μία φωτογραφία. Αυτό στη γλώσσα των food bloggers μεταφράζεται ως η απόλυτη καταστροφή. Μη με ρωτήσετε πώς τα κατάφερα. Δεν έχω ιδέα. Ξέρω μόνο ότι ήμουν πολύ κουρασμένη για να λύσω το μυστήριο. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να αρπάξω κυριολεκτικά το πήλινο από το τραπέζι και να το ξαναστήσω για δεύτερο γύρο φωτογράφισης (κι ας δεχόμουν ομολογουμένως δικαιολογημένες απειλές για τη σωματική μου ακεραιότητα από τους πεινασμένους παρευρισκομένους).

Μετά, λοιπόν, από μια παρολίγον τραγωδία και μια διπλή φωτογράφιση σάς παρουσιάζω με χαρά και ανακούφιση τις γεμιστές κοχύλες με φέτα και κολοκύθι. Την αγάπη μου για τις κοχύλες -αυτό το υπέροχο ζυμαρικό- την έχω εκφράσει και παλιότερα. Και επειδή η αγάπη καλά κρατεί, συνεχίζω τους πειραματισμούς (κοινώς το φαγοπότι). Το σημερινό πιάτο, αν και τελείως διαφορετικό από τις γεμιστές κοχύλες με μανιτάρια και μπέικον που σας είχα δείξει την προηγούμενη φορά (εδώ), έχει τη δική του χάρη. Είναι ιδανικό για όσους αγαπούν τις κρεμώδεις γεύσεις και τα λευκά τυριά, ενώ ο συνδυασμός με το κολοκύθι δίνει στη γέμιση μια ευχάριστη δροσερή νότα. Απολαύστε το ως κυρίως πιάτο με καλή παρέα και ένα ποτήρι λευκό κρασί.

Καλή όρεξη!

Κοχύλες γεμιστές με φέτα και κολοκύθι

Υλικά

• 500γρ. κοχύλες
• 4 κολοκύθια, τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη
• 500γρ. φέτα, θρυμματισμένη
• 2 φλιτζ. γραβιέρα, τριμμένη
• 400γρ. κρέμα γάλακτος
• 1/2 κουτ. γλυκού μοσχοκάρυδο
• αλάτι / πιπέρι
• λίγο σπορέλαιο για τα ζυμαρικά
• λίγο βούτυρο για το σκεύος

Εκτέλεση

Αλατίζω ελαφρώς τα τριμμένα κολοκύθια και τα αφήνω να βγάλουν τα υγρά τους. Μετά από 30′ τα στύβω καλά για να φύγουν τα υγρά.

Βράζω σε αλατισμένο νερό τις κοχύλες για 11′, τις στραγγίζω, τις ραντίζω με λίγο σπορέλαιο, τις ανακατεύω απαλά (για να μην σπάσουν) και τις αφήνω να κρυώσουν τόσο ώστε να μπορώ να τις πιάνω.

Ανακατεύω σε ένα μπολ τα στυμμένα κολοκύθια, τη φέτα, τη μισή γραβιέρα, τη μισή κρέμα γάλακτος, το μοσχοκάρυδο, αλάτι και πιπέρι.

Γεμίζω μία μία τις κοχύλες με τη γέμιση και τις τοποθετώ σε βουτυρωμένο σκεύος (με το άνοιγμα προς τα πάνω).

Περιχύνω τις κοχύλες με την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος και τις πασπαλίζω με την υπόλοιπη γραβιέρα.

Σκεπάζω το σκεύος με αλουμινόχαρτο και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, για 20′. Αφαιρώ το αλουμινόχαρτο και ψήνω για άλλα 5′-10′.

Αφού βγει από το φούρνο, το αφήνω να σταθεί 2′-3′ και το απολαμβάνω κατά προτίμηση μαζί με μια δροσερή, πράσινη σαλάτα.

Tip1: Ρίχνετε λίγο σπορέλαιο στις βρασμένες κοχύλες αφού τις στραγγίξετε, ώστε να μην κολλήσουν καθώς θα κρυώνουν. Για να τις βοηθήσετε να κρυώσουν γρηγορότερα, μετά το στράγγισμα τις τοποθετείτε σε άλλο σκεύος και όχι πίσω στην ζεστή κατσαρόλα.

Tip2: Για να μειώσετε τις θερμίδες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κρέμα γάλακτος με λίγα λιπαρά ή να αντικαταστήσετε μέρος της κρέμας γάλακτος που θα βάλετε στη γέμιση με γάλα.

Tip3: Μπορείτε να μοιράσετε τις κοχύλες και να τις ψήσετε σε ατομικά πήλινα σκεύη για ακόμη πιο όμορφη εμφάνιση, ιδανική για γιορτινά τραπέζια.

Tip4: Μπορείτε να συνδυάσετε τη φέτα και με μανούρι ή ανθότυρο. Σε κάθε περίπτωση, προσαρμόστε το αλάτι στην αλμυρότητα των τυριών που θα χρησιμοποιήσετε.