Αφράτα μανιταροπιτάκια με κρεμώδη γέμιση και άρωμα μπύρας

Δεν ξέρω τι κάνατε εσείς χτες βράδυ, πάντως εγώ περπατούσα στο καθιστικό του σπιτιού μου ως άλλη πρωθιέρεια ολυμπιακών αγώνων. Εντάξει, μπορεί να μην ήμουν ντυμένη στα λευκά αλλά με τζιν και κοντομάνικο. Και η αλήθεια είναι πως στα χέρια δεν κρατούσα ολυμπιακή δάδα αλλά μια γυάλα γεμάτη χαρτάκια με ονόματα. Το ξέρω ότι υπάρχουν και πιο σύγχρονοι τρόποι να κάνει κανείς μια κλήρωση της προκοπής, αλλά ο πατροπαράδοτος έχει άλλη χάρη κι αρχοντιά…

Η κλήρωση, λοιπόν, για τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του κυριακάτικου κουταλιού διεξήχθη με μεγάλη επιτυχία και απόλυτη διαφάνεια (είχα και μάρτυρες που μπορούν να πιστοποιήσουν την ορθή τήρηση των διαδικασιών). Και αφού ήχησαν τα ντραμς (για να προσδώσουν την αρμόζουσα επισημότητα στην περίσταση), ανακοινώθηκε το όνομα της τυχερής που κερδίζει ένα βιβλίο μαγειρικής με συνταγές από όλο τον κόσμο. Και η τυχερή είναι η Owl Mommy Βέρα. Συγχαρητήρια, Βέρα μου! Εύχομαι ολόψυχα αυτό το βιβλίο να χαρίσει στον ουρανίσκο σου στιγμές απόλυτης ευτυχίας. Το μόνο που μένει να κάνεις για να φτάσει στα χέρια σου είναι να μου στείλεις τα στοιχεία σου στο mail μου (μπορείς να το βρεις στο τέλος της ενότητας Ας συστηθούμε). Σε όλους όσους συμμετείχαν στην κλήρωση, θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τα υπέροχα σχόλια που άφησαν. Ομολογώ ότι τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον και ακόμη μεγαλύτερη χαρά.

Αλλά η εβδομάδα δεν είχε μόνο κληρώσεις. Είχε και παιχνίδι με ερωτήσεις, στο οποίο με προσκάλεσαν τρεις υπέροχες μπλογκοφίλες, η Πηνελόπη από το Moon Faces, η Μάχη από το Mooma’s Daily Life και η Ερμιόνη από το The one with all the tastes. Για όσους δεν τις γνωρίζετε, θα σας πρότεινα να επισκεφθείτε οπωσδήποτε τα μπλογκοσπιτάκια τους γιατί είναι φτιαγμένα με πολύ μεράκι, έχουν χιούμορ και μπορούν να σας φτιάξουν τη μέρα με τον όμορφο τρόπο γραφής τους. Κορίτσια, σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και απαντώ ευθύς αμέσως στις ερωτήσεις.

– Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;

Το μπλογκοσπιτάκι μου άνοιξε τις πόρτες του εντελώς αυθόρμητα. Ήταν μια ιδέα που συνδύαζε δυο μεγάλες μου αγάπες, τη μαγειρική και το γράψιμο.Ευτυχώς, έχω την τύχη να περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που όχι μόνο ακούνε κατά καιρούς κάθε τρελή ιδέα που μου κατεβαίνει στο κεφάλι αλλά με βοηθούν και να την υλοποιήσω.

Το όνομα του blog προέκυψε μετά από πολλή σκέψη και έντονες διαβουλεύσεις, διότι πρώτον όλα τα καλά ονόματα ήταν ήδη πιασμένα (κάπου εκεί συνειδητοποιείς πόσος πολύς κόσμος έχει τελικά blog) και δεύτερον επειδή ήθελα να αντικατοπτρίζει τη φιλοσοφία των αναρτήσεων που θα ακολουθούσαν. Έτσι γεννήθηκε το sundayspoon, ένα κουτάλι που βγαίνει από το συρτάρι κάθε Κυριακή για να κρατήσει συντροφιά σε όλους τους καλοφαγάδες εκεί έξω.

– Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να ήσουν;

To cookie monster! Εκείνο το μπλε τερατάκι από το Sesame Street, που καταφέρνει να είναι πάντα μπουκωμένο, καταβροχθίζοντας ολημερίς και ολονυχτίς μπισκότα. Χρειάζεται να σας εξηγήσω τον λόγο της επιλογής μου…;

– Αν σε σταματούσαν στο δρόμο από το Blog TV και σε ρωτούσαν “Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;”, τι θα απαντούσες;

Αν με σταματούσαν στο δρόμο από το Blog TV, το πιθανότερο είναι πως εκείνη ακριβώς τη μέρα θα είχα φορέσει ανάποδα τη μπλούζα μου ή θα είχα ξεχάσει να χτενίσω τα μαλλιά μου ή θα είχα βγει έξω με χνουδωτές παντόφλες (γιατί ο κύριος Μέρφυ επιλέγει πάντα τις πιο ακατάλληλες στιγμές για να εφαρμόσει τον νόμο του). Κι αφού συνειδητοποιούσα τη γκάφα μου το δευτερόλεπτο που η ευγενική δημοσιογράφος θα με είχε στριμώξει στη γωνία με το μικρόφωνο, θα άρχιζα να τραυλίζω από ντροπή. Και κάπως έτσι, οι άλλοι θα έλεγαν με βεβαιότητα πως το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα είναι το κεκέδισμα. Άντε να τους πείσεις για το αντίθετο…

– Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;

Απολαμβάνω όλη τη διαδικασία τη δημιουργίας. Τη σύλληψη του πιάτου (εκεί που σπας το κεφαλάκι σου για ν’ αποφασίσεις αν ταιριάζει καλύτερα ο μαϊντανός ή ο άνιθος στο πιάτο σου), τη συγγραφή του προλόγου (μπορεί να το δεις και ως μίνι, ανέξοδη ψυχοθεραπεία) και την επικοινωνία με τον κόσμο (ειδικά το κομμάτι που κάποιος δοκιμάζει τη συνταγή σου, επιστρέφει με σχόλια και σε κάνει να χαμογελάς μέχρι τ’ αυτιά).

– Ποια φωτογραφία θα έβαζες για τη ζωή;

Αυτή.

 

Επειδή η ζωή είναι ένα μεγάλο τσίρκο και πρέπει να την παίρνουμε στην πλάκα, ακόμη κι αν πολλές φορές νιώθουμε ότι μας δυσκολεύει αρκετά…

– Αγαπημένη λέξη;

Χαμόγελο. (Και μόνο που τη διαβάζεις, σου έρχεται να χαμογελάσεις…)

Κάπου εδώ οι ερωτοαπαντήσεις -όπως όλα τα ωραία πράγματα- έφτασαν στο τέλος τους. Όμως, μη βιαστείτε να αποχωρήσετε, διότι ακολουθεί μια εύκολη συνταγή που θα σας βγάλει ασπροπρόσωπους την επόμενη φορά που θα θελήσετε να ετοιμάσετε κάτι νόστιμο χωρίς να κοπιάσετε. Είναι τα αφράτα μανιταροπιτάκια με κρεμώδη γέμιση και άρωμα μπύρας. Θα συντροφεύσουν επάξια τις χαλαρές στιγμές με φίλους, τα πάρτυ σας αλλά και τις ξαφνικές λιγούρες. Κάτι μου λέει πως αν τα δοκιμάσετε, θα ψάχνετε αφορμή να τα ξαναφτιάξετε…