Φιλέτο κοτόπουλο με λεμόνι και δεντρολίβανο & μπαστουνάκια (sticks) λαχανικών

Προτού ξεκινήσω το κύριο μέρος αυτής της ανάρτησης, θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το βήμα που μου δίνει ο μπλόγκερ και να κάνω μια σοβαρή καταγγελία. Καταγγέλω, λοιπόν, τον μήνα Οκτώβρη που βαρέθηκε να ανήκει στους φθινοπωρινούς μήνες, αλλά δεν έχει αποφασίσει ακόμη αν θα ήθελε να ενταχθεί στους καλοκαιρινούς ή να προσχωρήσει στην ομάδα του χειμώνα. Και μέχρι εκείνος να αποφασίσει, κάποιοι από εμάς -που μας έπιασε η προκοπή και αποφασίσαμε να ενσαρκώσουμε τον ομώνυμο ρόλο στο τραγούδι “Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά”- καθόμαστε και κοιτάζουμε τη στοίβα με τα χειμωνιάτικα που βιαστήκαμε να βγάλουμε από τη ναφθαλίνη…

Κι αφού έκανα την καταγγελία μου και ξεσπάθωσα, λέω να προχωρήσω στο κύριο μέρος της ανάρτησης -αδιαφορώντας επιδεικτικά για την προαναφερθείσα στοίβα που με κοιτάζει όλο παράπονο από τη γωνία- και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα δύο βραβεία που έλαβα τις τελευταίες μέρες. Όπως έχω ξαναπεί, είναι για μένα μεγάλη χαρά και τιμή να λαμβάνω τέτοια βραβεία. Θα ήθελα, λοιπόν, να ευχαριστήσω από καρδιάς τη γλυκύτατη μπλογκοφίλη και εξαιρετική μαγείρισσα Νέλη από το μπλογκ Αρώματα και Γεύσεις και την υπέροχη Μάρω, που ξέρει να ξετρυπώνει όλα τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν εκεί έξω, από το μπλογκ Nice things. Σας ευχαριστώ πολύ, κορίτσια!Και επειδή το ένα από τα δύο βραβεία περιλαμβάνει και ερωτήσεις, περνώ ευθύς αμέσως στις απαντήσεις…

1) Αγαπημένο φαγητό…

Θυμάστε τη διαφήμιση με το σλόγκαν “Είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε…”; Θα μπορούσα πολύ άνετα να παίζω τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε ταξίδι μου στη γείτονα Ιταλία, λίγο έλειψε να με ανακηρύξουν εθνικό ευεργέτη οι τοπικοί εστιάτορες… Και για όσους δεν κατάλαβαν, ζυμαρικά και πάλι ζυμαρικά! Σε κάθε σχήμα και μέγεθος, με κάθε τρόπο μαγειρέματος και για κάθε ώρα της ημέρας (ναι, μπορώ να φάω καρμπονάρα για πρωινό…).

2) Δεν μου αρέσει στους ανθρώπους…

η μιζέρια. Πρόκειται για ασθένεια άκρως μεταδοτική, με ενοχλητικά συμπτώματα που σπάνια επιδέχονται θεραπείας. Άλλωστε, αν θελήσω να μιζεριάσω, δεν χρειάζομαι βοήθεια. Μπορώ να το κάνω και μόνη μου παρακολουθώντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων…

3) Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα…

να δοκιμάζουν. Νέες γεύσεις στην κουζίνα, νέα στέκια, νέα χόμπι και γενικώς νέα πράγματα και εμπειρίες. Ή τουλάχιστον, να μην με στραβοκοιτάνε, όταν τα δοκιμάζω εγώ!

4) Με ηρεμεί…

η παρουσία ανθρώπων που αγαπώ. Μου αρκεί να βρίσκονται απλά στο δωμάτιο.

5) Αγαπώ…

δύσκολα αλλά με διάρκεια. Κοινώς αν κατάφερες να με κάνεις να σε αγαπήσω (συγχαρητήρια, ατιμούλικο!), θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει αυτό.

6) Με νευριάζει…

να λέω καλημέρα στο βρόντο! Σας έχει τύχει να καλημερίσετε υπάλληλο κι εκείνος/η να σας αγνοήσει επιδεικτικά συνεχίζοντας τη συγκλονιστική τηλεφωνική συνομιλία για το ανατρεπτικό φινάλε της “Αϊσέ” ή το νικητήριο γκολ του αγώνα Άνω Μαγούλα-Κάτω Κουτσούφλιανη; Αν ναι, τότε ξέρετε τι εννοώ…

7) Δεν αποχωρίζομαι ποτέ…

το σημειωματάριο μου. Τόσες σκέψεις κάπου πρέπει να καταγράφονται για να μη ξεχαστούν. Άλλωστε, σ’ αυτό το σημειωματάριο έχουν γεννηθεί πολλές κυριακάτικες συνταγές…

8) Όταν ήμουν μικρή χάζευα συστηματικά αφίσες…

που κατάφερναν να επιβιώσουν. Διότι τις περισσότερες τις έχανα (όπως χάνω μονίμως τα στυλό μου…) ή τις έσκιζα στην προσπάθεια μου να τις βγάλω από το περιοδικό (αυτό θα πει να έχεις από μικρή επιδέξια χέρια…).

Τώρα που γνωρίσατε ακόμη καλύτερα το πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το κυριακάτικο κουτάλι, μπορούμε να περάσουμε στην συνταγή μας.Φιλέτο κοτόπουλο με λεμόνι και δεντρολίβανο & μπαστουνάκια (sticks) λαχανικών έχει το μενού για σήμερα και ειλικρινά πιστεύω ότι είναι το ιδανικό πιάτο για κάποιον που του αρέσουν οι λεμονάτες γεύσεις. Φτιάχνεται πανεύκολα και γρήγορα, με υλικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι και το αποτέλεσμα είναι πεντανόστιμο. Ασφαλής επιλογή και για κείνους που προσέχουν τη γραμμή τους. Απολαύστε το!