Πίτσα εξπρές με σφολιάτα

Τα τα τα τα! I’m back! Σας έλειψα; Ελάτε, μην ντρέπεστε, πείτε το. Εμένα πάντως μου λείψατε. Δεν ήταν και λίγος ο καιρός που ήμασταν χώρια. Εύχομαι να περάσατε καλά και να μην αφήσατε κανέναν και τίποτα να χαλάσει τις πολύτιμες στιγμές που μας προσφέρει το όμορφο καλοκαιράκι. Και το φετινό καλοκαίρι -αν και λίγο ιδιαίτερο χάρη στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις αυτής της χώρας που θέλει να κράταει πάντα σε εγρήγορση τους πολίτες της για να μην βαριούνται- προσφερόταν για δημιουργία υπέροχων αναμνήσεων. Ελπίζω να το αξιοποιήσατε στο έπακρο…

Κι αν αναρωτιέστε πώς ήταν το δικό μου καλοκαίρι, δεν θα σας κρατήσω άλλο σε αγωνία. Λοιπόν, εγώ φέτος βίωσα το καλοκαίρι της μετάλλαξης. Δεν ξέρω αν έφταιγε η ζέστη, η πανσέληνος του Αυγούστου ή ο ανάδρομος Ερμής, αλλά νομίζω πως όλοι λίγο-πολύ μεταλλαχτήκαμε.

Τις πρώτες μεταλλάξεις τις διαπίστωσα την ώρα που λιαζόμουν πάνω στην ξαπλώστρα και ο ήλιος με τηγάνιζε σαν φρέσκο μπαρμπούνι (εξού και η ροδοκόκκινη απόχρωση που λάνσαρα όλο το καλοκαίρι). Αρκούσε μια ματιά τριγύρω για να δεις την συντριπτική πλειοψηφία των λουομένων να μεταμορφώνονται από άτομα της διπλανής πόρτας σε βασιλιάδες και βασίλισσες των σέλφις. Επαναλαμβανόμενες πόζες α λα Kim Kardashian μπροστά στο κύμα, γυαλιστερά -φουλ στο baby oil- μούσκουλα που από το πολύ τσίτωμα κινδύνευαν να εκραγούν μπροστά στα (πονεμένα) μάτια σου και ατέλειωτα κλικ που απαθανάτιζαν τα επίδοξα μοντέλα. Μα τι μοιραίο (και ωραίο) έθνος είμαστε τελικά…

Δεύτερη σημαντική μετάλλαξη που εντόπισα καθώς το καλοκαιράκι προχωρούσε ήταν η μεταμόρφωση ενός μικρού ζουζουνιού σε δρομέα υψηλών ταχυτήτων και μεγίστων αντοχών. Δεν θα αναλωθώ σε κλισέ του τύπου “πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά” και “πόσο εύκολα ξεπετάγονται το καλοκαίρι” (αγαπημένο σλόγκαν της γιαγιάς μου). Θα πω μόνο ότι στο σπίτι μας κατοικεί αυτοπροσώπως το road runner (ξέρετε εκείνο το καρτούν που τρέχει ασταμάτητα γιατί το κυνηγάει το κογιότ). Αυτό που δεν ξέρω είναι αν θα μας κερδίσει τελικά η σκυταλοδρομία ή ο δρόμος μετ’ εμποδίων, γιατί εμφανίζουμε ιδιαίτερη ικανότητα και στο να τρέχουμε κρατώντας χίλια πράγματα στα χέρια και στο να πηδάμε με χάρη τυχόν εμπόδια που βρίσκονται στο δρόμο μας.

Η τρίτη μετάλλαξη του καλοκαιριού ήταν αμιγώς προσωπική και δεν ήταν καθόλου δύσκολο να γίνει αντιληπτή τόσο από μένα όσο και από οποιονδήποτε άλλο μπαινόβγαινε στο σπίτι μας. Γιατί όσο ο υδράργυρος σκαρφάλωνε, τόσο εγώ μεταμορφωνόμουν με αξιοθαύμαστη ευκολία σε υπέρτατο γκουρού της ταβανοθεραπείας (γνωστή και ως οριζοντίωση μέχρι τελικής πτώσεως). Τόση χαλάρωση και ζεν διάθεση, ούτε βουδιστής μοναχός να ήμουν (εδώ να ευχαριστήσω θερμά όσους καλοθελητές βοήθησαν στο να μην διακόπτεται η σιέστα μου -θα σας χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη και άπειρα φαγώσιμα καλούδια από τα χεράκια μου). Απαραίτητα αξεσουάρ που συντρόφευσαν επάξια την ταβανοθεραπεία μου ήταν μερικά βιβλία παραλίας (aka βιβλία με μηδέν προβληματισμό, άπειρα κλισέ και προδιαγεγραμμένο χάπι εντ) και κάμποσα ποτήρια από οτιδήποτε δροσιστικό σερβιριζόταν αγκαζέ με καμιά τριανταριά παγάκια.

Όπως ίσως φαντάζεστε, λοιπές προσφιλείς συνήθειες -βλέπε ατελείωτο μπλογκάρισμα και οχτάωρα αγκαλιά με τον φούρνο, τις κατσαρόλες και όλη την υπόλοιπη οικοσκευή μου- είχαν μπει σε sleep mode (ώστε να ταιριάζουν με την υπνηλία που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στο μάτι -δεν είναι κι εύκολο να διατηρήσεις ζωηρούς ρυθμούς με 38 βαθμούς Κελσίου). Κοινώς, όλο αυτόν τον καιρό που είχα χαθεί, μπλόγκαρα ελάχιστα (αράχνες κόντεψε να πιάσει το πληκτρολόγιο) και μαγείρευα μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις (δηλαδή όποτε δεν υπήρχε καμία ευγενική χορηγία από ταπεροφέρουσες μαμάδες-γιαγιάδες-γειτόνισσες). Τις λίγες φορές που έκανα την υπέρβαση και μπήκα στην κουζίνα, ομολογώ ότι μαγείρεψα οτιδήποτε θα μου επέτρεπε να επιστρέψω το συντομότερο δυνατόν στον καναπέ μου. Με άλλα λόγια, ό,τι γρήγορο και εύκολο μπορούσε να σκαρφιστεί το μπλογκομυαλουδάκι μου.

Με τέτοια εύκολη και γρήγορη συνταγή είπα να επανέλθω στο μπλογκοσπιτάκι μου για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, ο καναπές συνεχίζει να με καλεί (φταίνε οι ζέστες που ακόμα καλά κρατούν). Δεύτερον, θα ήταν πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να μην μοιραστώ μαζί σας μια συνταγή που θα σας λύσει τα χέρια τις δύσκολες μέρες με μηδέν χρόνο και ελάχιστη διάθεση για πολύπλοκο μαγείρεμα. Ξεκινάω λοιπόν τη φθινοπωρινή σεζόν με μια υπέροχη πίτσα εξπρές με σφολιάτα. Αμαρτωλά νόστιμη (όπως κάθε πίτσα που σέβεται τον εαυτό της), προκλητικά εύκολη και φοβερά γρήγορη. Φυσικά, η συγκεκριμένη πίτσα μπορεί να προσαρμοστεί και να αποκτήσει άπειρες παραλλαγές, ανάλογα με τα υλικά που υπάρχουν διαθέσιμα (δείτε τα tips στο τέλος της συνταγής). Όσο για τη βάση, δεν χρειάζεται να φτιάξετε ζυμαράκι, αφού το φύλλο σφολιάτας θα κάνει το θαύμα του, προσφέροντάς σας μια απολαυστικά τραγανή βάση (τα tips στο τέλος της συνταγής θα σας βοηθήσουν να την πετύχετε). Συνοδεύστε την πίτσα εξπρές με ένα ποτήρι παγωμένο λευκό κρασί ή την αγαπημένη σας μπύρα και θα έχετε το τέλειο πιάτο.

Καλή σας όρεξη και καλώς ξανανταμώσαμε!

Πίτσα εξπρές με σφολιάτα

Υλικά

• 1 φύλλο σφολιάτας (σε θερμοκρασία ψυγείου, όχι κατάψυξης)
• 1 1/2 φλιτζ. μείγμα κίτρινων τυριών τριμμένων
• 4 φέτες μπέικον, κομμένες σε κομμάτια
• 1 μικρή ντομάτα, κομμένη σε λεπτές ροδέλες (χωρίς τα σπόρια)
• 1 μικρή πιπεριά, κομμένη σε λεπτές ροδέλες
• 1/2 φλιτζ. χυμό ντομάτας
• 1-2 φρυγανιές τριμμένες
• 1/2 κουτ. γλυκού βασιλικό ξερό
• 1/2 κουτ. γλυκού ρίγανη ξερή
• αλάτι / πιπέρι

Εκτέλεση

Απλώνετε το φύλλο σφολιάτας σε ταψί που έχετε καλύψει με λαδόκολλα και το τρυπάτε με ένα πιρούνι σε διάφορα σημεία.

Ενώνετε τον χυμό της ντομάτας με τον βασιλικό, τη ρίγανη και αλατοπίπερο.

Πασπαλίζετε την επιφάνεια της σφολιάτας με τριμμένη φρυγανιά και από πάνω απλώνετε τον χυμό ντομάτας με τα μυρωδικά. Φροντίζετε να αφήσετε περιμετρικά ένα μικρό περιθώριο χωρίς σάλτσα και το διπλώνετε, ώστε να δημιουργήσετε τον κόθρο της πίτσας.

Βάζετε από πάνω το μείγμα τυριών, τις φέτες ντομάτας, την πιπεριά και το μπέικον (με αυτή τη σειρά).

Ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στους 200°C, για 20′-25′.

Τη βγάζετε από το φούρνο και την αφήνετε μερικά λεπτά να σταθεί, προτού την κόψετε σε κομμάτια.

Tip1: Εγώ χρησιμοποίησα τριμμένη μοτσαρέλα (όχι φρέσκια γιατί ενδέχεται να βγάλει πολλά υγρά στο ψήσιμο και να χαλάσει την υφή της βάσης), πεκορίνο και γκούντα. Εσείς μπορείτε να κάνετε τους δικούς σας συνδυασμούς τυριών. Επίσης, μπορείτε να αντικαταστήσετε το μπέικον με καπνιστό ζαμπόν ή άλλο αλλαντικό της αρεσκείας σας. Τέλος, αντί για χυμό ντομάτας, μπορείτε να βάλετε κέτσαπ και αντί για ρίγανη, ξερό θυμάρι. Κάθε συνδυασμός δίνει διαφορετικό γευστικό αποτέλεσμα.

Tip2: Η τριμμένη φρυγανιά θα απορροφήσει τα πολλά υγρά, ώστε να παραμείνει η βάση της πίτσας τραγανή κατά το ψήσιμο. Για τον ίδιο λόγο, κόβουμε λεπτές τις ροδέλες ντομάτας και αφαιρούμε τα σπόρια πριν τις βάλουμε στην πίτσα.

Tip3: Για έξτρα τυρένια γεύση, μπορείτε να προσθέσετε 150γρ. τριμμένο τυρί ή λεπτά μπαστουνάκια τυριού πάνω στο μέρος της σφολιάτας που προορίζετε για κόθρο. Όταν διπλώσετε τη σφολιάτα, αυτή θα “φυλακίσει” το τυρί και ο κόθρος που θα σχηματιστεί θα έχει τυρένια γέμιση. Είτε βάλετε γέμιση είτε όχι, “πατήστε” τον κόθρο καλά για να μην ανοίξει στο ψήσιμο.

Tip4: Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε φρέσκα μανιτάρια στην πίτσα σας, θα πρέπει να τα σοτάρετε πρώτα για λίγα λεπτά σε δυνατή φωτιά, ώστε να αποβάλλουν τα υγρά τους πριν μπουν στην πίτσα.

Tip5: Η σφολιάτα θα ψηθεί καλύτερα αν είναι ελαφρώς κρύα (σε θερμοκρασία ψυγείου, όχι κατάψυξης) αντί για θερμοκρασία δωματίου. Γι’ αυτό, είναι προτιμότερο να έχετε συγκεντρώσει και ετοιμάσει όλα τα υλικά σας εξαρχής, ώστε να τα βάλετε κατευθείαν πάνω στη σφολιάτα πριν προλάβει να ζεσταθεί πολύ.