sundayspoon

Υπάρχουν μερικά σαββατοκύριακα που είναι υπέροχα. Είναι εκείνα τα σαββατοκύριακα που έχεις κάνει κοπάνα και βρίσκεσαι κάπου στην εξοχή, απολαμβάνοντας τον καθαρό αέρα, το πράσινο που απλώνεται τριγύρω και τον ζεστό ήλιο που λάμπει νωχελικά πάνω από το κεφάλι σου. Αλλά κι εκείνα τα σαββατοκύριακα που τα γεμίζεις με βόλτες ως το γειτονικό καφέ συντροφιά με αγαπημένα πρόσωπα, με χαλαρές κινηματογραφικές βραδιές συνοδευόμενες από βουτυράτο ποπ κορν και με ποδηλατάδες μέσα από σοκάκια που πλημμυρίζουν άρωμα νυχτολούλουδου. Ή κι εκείνα τα σαββατοκύριακα που τα περνάς στο σπίτι, με το αγαπημένο σου βιβλίο στο ένα χέρι και ένα μπολ παγωτό στο άλλο, δίχως να έχεις την παραμικρή έγνοια (εκτός ίσως από το αν θα πρέπει να ξαναγεμίσεις το μπολ σου με δύο ή τρεις μπάλες παγωτό όταν αδειάσει).

Και υπάρχουν κι εκείνα τα σαββατοκύριακα που θα μπορούσες να τα προσπεράσεις, γυρνώντας απλά τις σελίδες του ημερολογίου σου, χωρίς να νιώσεις τύψεις γιατί έχασες κάτι σημαντικό. Είναι εκείνα τα “χαζά” σαββατοκύριακα που ο Μέρφυ έχει κάνει κατάληψη στο σαλόνι σου και τίποτα από όσα έχεις κανονίσει δεν καταφέρνει να πραγματοποιηθεί. Και δεν φτάνει που με κάποιο μαγικό τρόπο όλα τα σχεδιά σου ναυαγούν, αλλά καταλήγεις αγκαλιά και με έναν υπέροχο πονοκέφαλο, που σε εμποδίζει από το να οργανώσεις οτιδήποτε καινούργιο.

Αλήθεια, έχετε προσπαθήσει ποτέ να γράψετε ανάρτηση με πονοκέφαλο που κάνει το κεφάλι σου να δονείται σαν καμπαναριό; Αν όχι, θα σας έλεγα να μην μπείτε στον κόπο. Το πιθανότερο είναι να καταλήξετε σαν κι εμένα, να κοιτάτε το πληκτρολόγιο χωρίς να τολμάτε να πατήσετε κανένα γράμμα (γιατί το παραμικρό κλικ αντηχεί στο πονεμένο κεφαλάκι σου σαν ελέφαντας που χορεύει κλακέτες).

Φυσικά, το καλύτερο σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι να κλείνει κανείς τον υπολογιστή (και οποιαδήποτε άλλη συσκευή παράγει ήχο και εικόνα) και να ξαπλώνει αναπαυτικά στο κρεβατάκι του, περιμένοντας είτε να του περάσει ο πονοκέφαλος είτε να τον συμπονέσουν φίλοι και συγγενείς (όποιο από τα δύο συμβεί πρώτο). Κι αν βέβαια μιλάμε για το δεύτερο σενάριο (αυτό με τους ψυχοπονιάρηδες φίλους και συγγενείς), το πιο σώφρον είναι να αξιοποιήσει τον οίκτο τους και να ζητήσει λίγη έξτρα περιποίηση (τη δικαιούται ο δόλιος ο πονεμένος…).

Στη δική μου περίπτωση, ο πονοκέφαλος πέρασε αφού με φρόντισαν και με κανάκεψαν (κάνοντας ταυτόχρονα και απόλυτη ησυχία, γιατί αυτός ο ελέφαντας επέμενε να χορεύει κλακέτες μέσα στο κεφάλι μου). Μια στοίβα αφράτα μαξιλάρια, μερικά ποτήρια δροσιστικοί χυμοί και ένα νόστιμο, θρεπτικό γεύμα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εξολόθρευσή του. Ευτυχώς, το γεύμα είχε και περίσσευμα και κάπως έτσι μπόρεσα να το φωτογραφίσω (αφού σηκώθηκα από το κρεβάτι του πόνου) και να σας το παρουσιάσω. Ακολουθεί, λοιπόν, ένα νόστιμο και ιδιαίτερα εμφανίσιμο πιάτο με πολύχρωμες πιπεριές. Για την ακρίβεια, πιπεριές γεμιστές με ρύζι, ζαμπόν και μπέικον. Δεν ξέρω αν έφταιγαν τα όμορφα χρώματα, η υπέροχη γεύση ή το γεγονός ότι σερβιρίστηκε με ιδιαίτερη φροντίδα, αλλά εγώ αισθάνθηκα περδίκι αφού το έφαγα.

Εσείς φυσικά δεν χρειάζεται να έχετε πονοκέφαλο για να το φτιάξετε. Αν σας αρέσουν οι πιπεριές αλλά θέλετε κάτι διαφορετικό από τα κλασικά γεμιστά, αξίζει να το δοκιμάσετε. Άλλωστε, ετοιμάζεται πολύ εύκολα και δεν απαιτεί πολλές ώρες στην κουζίνα. Το ζαμπόν και το μπέικον σε συνδυασμό με το κρεμμύδι κάνουν τη γέμιση νόστιμη και ιδιαίτερη ενώ η πάπρικα δένει τις γεύσεις, χαρίζοντας ένα ελαφρώς καπνιστό άρωμα και όμορφο χρώμα. Μπορείτε να το φτιάξετε ακόμη και ως πρώτο πιάτο σε κάποιο γιορτινό τραπέζι, αφού η εμφάνισή του σίγουρα θα σας κερδίσει.

Καλή σας απόλαυση!

Πιπεριές γεμιστές με ρύζι, ζαμπόν και μπέικον

Πιπεριές γεμιστές με ρύζι, ζαμπόν και μπέικον

Υλικά (για 4 πιπεριές)

• 4 πιπεριές σε διάφορα χρώματα (κόκκινη, κίτρινη, πορτοκαλί, πράσινη)
• 1 1/3 φλιτζ. ρύζι γλασέ
• 1 μεγάλο κρεμμύδι ξερό, κομμένο σε κυβάκια
• 4 φέτες ζαμπόν, κομμένο σε κύβους
• 4 φέτες μπέικον, κομμένο σε κύβους
• 1/2 φλιτζ. καλαμπόκι, βρασμένο
• 2 ντομάτες ώριμες, ξεφλουδισμένες και κομμένες σε κυβάκια
• 1 κουτ. γλυκού (γεμάτο) πάπρικα γλυκιά
• 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο για το σοτάρισμα + έξτρα ελαιόλαδο για τις πιπεριές
• 8 κουτ. σούπας κίτρινο τυρί τριμμένο
• αλάτι / πιπέρι

Εκτέλεση

Για τη γέμιση, ζεσταίνετε σε μεγάλο τηγάνι το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι, το ζαμπόν και το μπέικον για 2′-3′.

Προσθέτετε και το ρύζι και σοτάρετε για 1′ ακόμη, να γυαλίσει.

Ρίχνετε 1 1/2 φλιτζάνι ζεστό νερό και βράζετε σε μέτρια φωτιά (χωρίς καπάκι) μέχρι να απορροφηθεί το υγρό εντελώς και να φουσκώσει το ρύζι.

Αποσύρετε από τη φωτιά και ρίχνετε στη γέμιση και το καλαμπόκι, τις ντομάτες (μαζί με το ζουμί που έχουν βγάλει κατά το κόψιμο), την πάπρικα και αλατοπίπερο. Ανακατεύετε για να ενωθούν οι γεύσεις.

Κόβετε τις πιπεριές στη μέση (ώστε κάθε πιπεριά να σας δώσει 2 “βαρκούλες”), τις λαδώνετε εξωτερικά με λίγο ελαιόλαδο και τις τοποθετείτε πάνω σε ταψί καλυμμένο με λαδόκολλα (με το άνοιγμα προς τα πάνω).

Τις γεμίζετε με τη γέμιση και τις ψήνετε για 30′ σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200°C.

Μετά τα 30′, τις βγάζετε από το φούρνο, πασπαλίζετε πάνω σε καθεμιά από 1 κουτ. σούπας κίτρινο τυρί και τις ξαναβάζετε στο φούρνο για 5′ ακόμα.

Τις απολαμβάνετε ζεστές, είτε σκέτες είτε συνοδεύοντάς τες με λίγο γιαούρτι.

Tip1: Για έξτρα γεύση, μπορείτε να προσθέσετε στη γέμιση και ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Tip2: Όταν ετοιμάζουμε τη γέμιση, θέλουμε το ρύζι να μαλακώσει χωρίς ωστόσο να λασπώσει. Αν όταν απορροφηθεί το νερό, το ρύζι παραμένει σκληρό, προσθέτουμε λίγο νεράκι ακόμα και συνεχίζουμε το βράσιμο μέχρι να απορροφηθεί και πάλι το υγρό.

Tip3: Αν θέλουμε, μπορούμε να ρίξουμε στη γέμιση ζωμό λαχανικών ή κοτόπουλου αντί για σκέτο νερό. Θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τη γεύση του πιάτου.

Πιπεριές γεμιστές με ρύζι, ζαμπόν και μπέικον