Καμιά φορά -εκείνες τις μέρες που η στοίβα των πιάτων στο νεροχύτη μού θυμίζει επικίνδυνα τον Πύργο της Πίζας και θα μπορούσα άνετα να κάνω σλάλομ πάνω στο βουνό από ρούχα που περιμένουν να σιδερωθούν- με πιάνει το φιλοσοφικό μου. Και -σαν σωστός φιλόσοφος- αντί να ασχοληθώ με τα πιάτα και τα ρούχα που με καλούν εναγωνίως, αρχίζω να αναρωτιέμαι ποιος σαδιστής ανακάλυψε τη φασίνα…
Το γιατί την ανακάλυψε ομολογώ πως δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα. Είναι προφανές ότι ο εν λόγω “εφευρέτης” τα είχε βάλει με την ανθρωπότητα και έψαχνε έναν τρόπο για να την εκδικηθεί εις τους αιώνες των αιώνων. Πιθανολογώ δε πως κάποια δεσποσύνη τού έκανε τον βίο αβίωτο και εκείνος αποφάσισε να πάρει στον λαιμό του ολόκληρο το γυναικείο φύλο (και το ανδρικό ως έναν βαθμό -γιατί υπάρχουν και κάποια αρσενικά εκεί έξω που κάνουν δουλειές και δεν περιμένουν από τη μαμά/σύζυγο/σύντροφο να τους διπλώσει τα μποξεράκια).
Η ταυτότητά του, ωστόσο, παραμένει ένα μεγάλο, ανεξιχνίαστο μυστήριο (τουλάχιστον οι δικές μου διαδικτυακές αναζητήσεις δεν έχουν αποδώσει μέχρι σήμερα καρπούς). Λογικό βέβαια. Γιατί αν ο εν λόγω εφευρέτης δεν φρόντιζε να σβήσει οποιοδήποτε ίχνος πρόδιδε την ταυτότητά του, πιθανότατα θα κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα. Φαντάζομαι πως πολλές κατάκοπες γυναίκες θα τον περιέλουζαν ευχαρίστως με το νερό της μπουγάδας τους ή θα του πέταγαν χωρίς δεύτερη σκέψη τα χρησιμοποιημένα σφουγγαρόπανά τους κατακέφαλα.
Στ’ αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο ευκολότερη θα ήταν η ζωή σας (και η δική μου), αν δεν είχατε όλες αυτές τις δουλειές να σας κατατρέχουν; Πόσο πιο χαλαρά θα περνούσαν τα σαββατοκύριακά σας, αν δεν σας περίμεναν στη γωνία τα ασιδέρωτα; Πόσο χρόνο θα εξοικονομούσατε για τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας, αν δεν γινόταν το ξεσκονόπανο προέκταση του χεριού σας;
Και βέβαια, μη νομίζετε ότι δεν εκτιμώ ένα τακτοποιημένο, αστραφτερό σπίτι. Αντιθέτως, σε ένα όμορφο, καθαρό περιβάλλον αισθάνομαι αυτομάτως οικειότητα, ζεστασιά, ασφάλεια (για αυτό ευθύνεται η μανούλα μου που είχε πάντα το πατρικό μου αψεγάδιαστο). Όμως, άλλο να αγαπάς ένα πεντακάθαρο σπίτι, κι άλλο να απολαμβάνεις και τη διαδικασία που απαιτείται για να το αποκτήσεις. Ομολογώ πως η διαδικασία δεν με εξιτάρει καθόλου και δουλειές όπως το ξεμέσιασμα (γνωστό και ως σκούπισμα-σφουγγάρισμα), τα τρυφερά τετ-α-τετ με την τουαλέτα (γνωστά και ως καθάρισμα-απολύμανση λεκάνης) και η πάντα-θα-καταφέρω-να-καώ αγγαρεία (γνωστή και ως σιδέρωμα ρούχων) δεν ανήκουν στο top 10 των αγαπημένων μου τρόπων διασκέδασης.
Όπως ίσως φαντάζεστε, όλη αυτή η φιλοσοφία δεν μου αφήνει χρόνο να ασχοληθώ με το μαγείρεμα. Όχι ότι θα μείνουμε και νηστικοί βέβαια. Απλά κάτι τέτοιες μέρες, που καταλήγω να κοιτάζω το ταβάνι φιλοσοφώντας και να διαπιστώνω ότι έχει περάσει επικίνδυνα η ώρα, φροντίζω να μαγειρεύω έξυπνα. Και όταν λέμε έξυπνα, εννοούμε με ελάχιστο κόπο, σε πολύ γρήγορο χρόνο και -κυρίως- χωρίς να λερώνω άπειρα σκεύη (γιατί τα άπειρα λερωμένα σκεύη σημαίνουν άπειρες ώρες μπροστά στο νεροχύτη και διάθεση για νέες φιλοσοφικές αναζητήσεις -πόση φιλοσοφία να αντέξω σε μία μέρα;).
Μια τέτοια εύκολη, γρήγορη και βολική συνταγή θα μοιραστώ σήμερα μαζί σας. Πρόκειται για ένα πιάτο ζυμαρικών (πρώτο bonus, αφού όλοι λατρεύουν τα ζυμαρικά), το οποίο φτιάχνεται σε ελάχιστο χρόνο (δεύτερο bonus για εσάς τους πεινασμένους, αφού σε λιγότερο από 25′ θα τρώτε) και δεν απαιτεί καν διαφορετικό σκεύος για τη σάλτσα (τρίτο bonus αφού στο τέλος καταλήγεις με ένα μόνο σκεύος για πλύσιμο). Για την ακρίβεια, ρίχνεις τα υλικά στην κατσαρόλα και αυτά μεταμορφώνονται από μόνα τους σε μια υπέροχη μακαρονάδα. Δοκιμάστε τα κοχυλάκια με χαλούμι και ελιές (σε ένα σκεύος) που ακολουθούν και σίγουρα θα κλέψουν την καρδιά σας τόσο με τη γεύση τους όσο και με την ευκολία προετοιμασίας τους.
Κοχυλάκια με χαλούμι και ελιές (σε ένα σκεύος)
Υλικά (για 3-4 μερίδες)
- 350γρ. κοχυλάκια (ζυμαρικά σε σχήμα μικρού κοχυλιού που τα βρίσκετε στα σούπερ μάρκετ)
- 250γρ. χαλούμι, κομμένο σε χοντρούς κύβους
- 1 φλιτζ. ελιές πράσινες
- 1 φλιτζ. ελιές μαύρες
- 1 κρεμμύδι ξερό, κομμένο σε μικρά κυβάκια
- 1 σφηνάκι λευκό κρασί
- 3 φλιτζ. ζωμό λαχανικών
- 1 φλιτζ. ντομάτα κονκασέ
- 1 κουτ. σούπας (γεμάτη) κρέμα μπαλσάμικο (την βρίσκετε σε μεγάλα σούπερ μάρκετ)
- αλάτι / πιπέρι
- 2 κουτ. σούπας ψιλοκομμένος βασιλικός ή μαϊντανός
- λίγο ελαιόλαδο για το σοτάρισμα
Εκτέλεση
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, ζεσταίνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι για 2′.
Σβήνετε με το κρασί και περιμένετε 1′ να εξατμιστεί το αλκοόλ.
Ρίχνετε στην κατσαρόλα τα κοχυλάκια, το χαλούμι, τις ελιές, τον ζωμό, την ντομάτα, την κρέμα μπαλσάμικο και αλατοπίπερο και περιμένετε να πάρει βράση.
Μόλις αρχίσει να βράζει, χαμηλώνετε τη φωτιά, καπακώνετε την κατσαρόλα και σιγοβράζετε μέχρι να απορροφηθεί εντελώς το υγρό (15′-20′). Φροντίζετε να ανακατεύετε κατά διαστήματα για να μην κολλήσει.
Μόλις γίνουν τα ζυμαρικά και χυλώσει η σάλτσα, κατεβάζετε από τη φωτιά (δοκιμάζετε αν χρειάζεται να προσθέσετε αλάτι) και ρίχνετε τον ψιλοκομμένο βασιλικό/μαϊντανό.
Μοιράζετε σε πιάτα, γαρνίρετε με λίγο έξτρα φρεσκοτριμμένο πιπέρι και απολαμβάνετε.
Tip1: Αν δεν έχετε σπιτικό ζωμό λαχανικών, μπορείτε να διαλύσετε σε 3 φλιτζ. νερό έναν κύβο λαχανικών.
Tip2: Αν το πιάτο προορίζεται για παιδιά, είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσετε ελιές χωρίς κουκούτσι.
Tip3: Προτιμήστε ελαφρώς ξυδάτες ελιές που θα δέσουν με την κρέμα μπαλσάμικο και θα δώσουν περισσότερη ένταση στο πιάτο. Η κρέμα μπαλσάμικο διαφέρει από το απλό μπαλσάμικο, καθώς είναι ελαφρώς γλυκιά και αρκετά παχύρρευστη.
38 Σχόλια
υποβολή σχολίουΜμμμ ανοιξιατικα χρώματα και γεύσεις, βλέπω 😉
Έτσι ακριβώς! Μας έπιασε η Άνοιξη για τα καλά!
Ζυμαρικά ελιές τυρί τι άλλο!!!
Πολλά φιλιά
Όπως τα λες, Ξανθή μου! Και το σημαντικότερο, με ένα μόνο λερωμένο σκεύος! 😉
Συμμερίζομαι απόλυτα τα…φιλοσοφικά σου ερωτήματα περί της χρησιμότητας των οικιακών εργασιών. Όσο και να καθαρίζω/σιδερώνω/τακτοποιώ, οι δουλειές αυτές δεν τελειώνουν ποτέ! Και έχεις από πάνω και τους άντρες, που θεωρούν ότι είμαστε υπερβολικές, ότι εμείς προκαλούμε πολλές από αυτές τις δουλειές ενώ δεν συντρέχει πάντα λόγος, ότι είμαστε τελειομανείς και σε αυτό οφείλεται η ενασχόλησή μας (ενώ πχ. όταν θέλουν σιδερωμένο κάποιο συγκεκριμένο πουκάμισο στραβομουτσουνιάζουν σε περίπτωση που δεν το βρουν). Αχχχ, πονεμένο θέμα! Το οποίο όμως βελτιώνει πολύ η πρότασή σου, που θα μας βοηθήσει τουλάχιστον να εξοικονομήσουμε αυτό το πολύτιμο τεταρτάκι ξεκούρασης στη διάρκεια της ημέρας (το πολύ!).
Καλά, είναι τρελό να πιστεύει κανείς ότι εφευρίσκουμε δουλειές από τελειομανία! Είναι δυνατόν να θέλει καμιά γυναίκα να περνά την ώρα της αγκαλιά με τη… σφουγγαρίστρα;;;
Φιλάκια!!!
Αν, το έχω σκεφτεί λες… Αναστασία μου (για το πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή μου, με λιγότερη λάτρα, καθάρισμα, σκούπισμα, ξεσκόνισμα, μαγείρεμα…)!!! Αν τις είχα τις φορές σε Euro, μάλλον θα είχα μεγάλο καταθετικό λογαριασμό κάπου στην Ελβετία :-))
Όμως τέτοια φαγάκια που γίνονται με λίγα τζάντζαλα προσωπικά τα λατρεύω και δεν το κρύβω, όσο κι’ αν συμπαθώ την μαγειρική.
Φιλιά σας.
Όλοι αγαπούμε τις συνταγές που δεν μας “χώνουν” στα άδυτα του νεροχύτη! 😉
Φιλάκια, Πηνελόπη μου!
Πονεμένη ιστορία οι δουλειές του σπιτιού, ας μην αρχίσω και εγώ. Αυτό με τις “εξυπνες” συνταγές το κάνω και εγώ, όχι πάντα όμως και πολύ σπάνια με τις ζαχαροπλαστικές που κάνω.
Πολύ ωραία τα κοχυλάκια, επειδή δεν είμαι φαν των ελιών θα το προτιμήσω χωρίς…
Θα μπορούσες ενδεχομένως να αντικαταστήσεις τις ελιές με λιαστές ντομάτες ή με πολύχρωμες πιπεριές.
Θα χαρώ να μάθω εντυπώσεις αν τη φτιάξεις!
Δεν υπάρχει η ευκολία αυτής της μακαρονάδας, αλλά και η νοστιμιά της.
Πολύ έξυπνη επιλογή τυριού που κατά το μαγείρεμα σε ένα σκεύος δεν λιώνει αφού είναι σκληρό. Φοβερος συνδυασμός υλικών και η κρέμα μπαλσάμικο επίσης δένει το γλυκόξινο σύνολο!!!
Μου αρέσεις πολύ!!!!!!
Χρυσαυγή μου, χαίρομαι που σου άρεσε! Όντως το χαλούμι “κρατάει” στο μαγείρεμα και το μπαλσάμικο δίνει βάθος στη σαλτσούλα.
Πολλά πολλά φιλιά!!!
Εγώ, Αναστασία μου, να σου πω την αμαρτία μου, η δουλειά που κάνω με αγγαρεία είναι…η μαγειρική! Την κάνω καθαρά από ανάγκη! Αν μπορούσαμε, όλο σαλάτες θα τρώγαμε, αφού μόνο αυτό απολαμβάνω σαν διαδικασία στην κουζίνα. Και όταν έχω τραπεζώματα σε φίλους και parties Αυτό το καθημερινό, το σκυλοβαριέμαι. Σας θαυμάζω εσάς τις food bloggers! Για αυτό και σας επισκέπτομαι για να παίρνω ιδέες να κάνω τη μαγειρική διαδικασία ευχάριστη
Ασπασία μου, με κάτι τέτοιες συνταγές (που όλα μπαίνουν σε ένα σκεύος και μεταμορφώνονται μαγικά σε φαγάκι) νομίζω ότι η αγγαρεία θα γίνει παιχνίδι. 😉
Ο θαυμασμός αμοιβαίος!
Φιλιά!
Ω ναι, για τη συγκεκριμένη συνταγή δίκιο έχεις. Πανεύκολη είναι.
Γενικά μιλούσα ότι βαριέμαι τη μαγειρική Και την κάνω από ανάγκη. Όταν μαγειρεύω όμως, βάζω την τέχνη μου (και ας είναι καταναγκαστικό έργο για εμένα – χαχα).
Και είμαι σίγουρη ότι τα καταφέρνεις άψογα! Πότε θα φάμε από τα χεράκια σου;
Πολλά φιλιά!
Τι βολικά που είναι αυτά τα ζυμαρικά που γίνονται σε ένα σκεύος!
Ειδικά όταν πιέζει ο χρόνος είναι η νούμερο 1 επιλογή μου!
Μ’ αρέσει ο συνδυασμός υλικών, έχει ένα μεσογειακό αέρα!
Θα συμφωνήσω με την Τάνια μας, χωρίς ελιές κι εγώ!
Φιλιά
Ερμιόνη μου, μπορείς και εσύ να αντικαταστήσεις τις ελιές με λιαστές ντομάτες ή πολύχρωμες πιπεριές. Επίσης, και με μανιτάρια θα μπορούσε να γίνει η συγκεκριμένη μακαρονάδα.
Πολλά φιλάκια!
Αχ, πες τα… Καλά που υπάρχουν και τέτοιες συνταγές να γλιτώνουμε χρονο τουλάχιστον!
Πολύ μου αρεσε ο συνδυασμός που διάλεξες!
Τα λέω, Χρύσα μου! Γιατί, είπαμε, το blogging πάνω απ’ όλα είναι ψυχοθεραπεία… 😉
Ήρθα την κατάλληλη στιγμή νομίζω ε? Και πεινάω σαν λύκος!!!
Καλώς την! Βάζω μερίδα…
Καλημέρα! Κι εγώ λατρεύω ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι, αλλά όσο και να προσπαθώ, δεν τα καταφέρνω. Γυρνώντας από την δουλειά πέφτω με τα μούτρα στις δουλειές και το πρωί που ξυπνάω αντικρύζω έναν χαμό πάλι. Μα πως γίνεται αυτό???
Πολύ μου άρεσε η σημερινή σου πρόταση!
Αχ, αυτό το μυστήριο θα ήθελα κι εγώ να το λύσω κάποτε. Πώς γίνεται να καθαρίζεις και την επόμενη στιγμή όλα να είναι σαν να μην καθάρισες ποτέ…
Φιλιά πολλά, Γιώτα μου!
Καλό μήνα. Αχ αυτη η αναρτηση, αυτη τη χρονική στιγμή που πρέπει να τελειώσω ολο το σπίτι και η μέση μου με έχει πεθάνει. Και φυσικά τετοιες μέρες μόνο ευκολες συνταγες ειναι στο προγραμμα. Πιστευω οτι το χαλουμι με τις ελιες θα ειναι τελοιος συνδυασμός για ζυμαρικά!
Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται… χιχιχι!
Φιλιάκια και καλό κουράγιο!!!
Τα φιλοσοφικα σου ερωτηματα Ανασταζί ειναι αι δικα μου,ναι εχω σκεφτει πολλες φορες ποσο ευκολοτερη θα ηταν η ζωη αν δεν ειχαμε το σιδερωμα ας πουμε. . .σφου-γγαρισμα. . . καλα η ηλεκτρικη σκουπα που πρεπει να βαζω καθε μερα με τρελαινει(βλεπεις τα παιδακια μου τρωνε τα κριτσινακια τους παντου). . .ουφ!!!!
Λοιπον τα κοχυλια σου θα τα ετρωγα ετσι χωρις καμια αλλαγη ψωρις καμια παραλειψη απο τα υπεροχα υλικα ,ελιες χαλουμι ,κρεμμυδακι ντοματουλα…δεν θελω τιποτα αλλο!Μαρεσε ιδιαιτερα που εβαλες ολοκληρες τις ελιες και οχι ροδελες!!!σουπερ ειναι!!!
καλο σου κου!!!!φιλια!
Δεν είναι φοβερό το πού μπορείς να βρεις ψίχουλα; Ακόμη και σε σημεία που “λογικά” δεν φτάνει παιδικό χεράκι… χαχαχα!
Φιλάκια, Κική μου!
φανταστικο!!!!!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ, Πέπη μου!!!! Σμουτς!
xaxaxax ποσο συμφωνω!!!! εγω θα του πετουσα και το νερο απ τα μακαρονια!!! τελεια η συνταγη και μια κατσαρολα ολα μαζι να μην εχεις να πλενεις 1002 σκευη!!
Έτσι ακριβώς! Ποιος θέλει να τρώει το χρόνο του μπροστά στο νεροχύτη;
Που είναι οι παλιές καλές εποχές που μας περίσσευαν μερικά ευρώ και προσλαμβάναμε βοήθεια για τις δουλειές του σπιτιού!! Mαταιότητα, κάθε εβδομάδα ξανά από την αρχή.
Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές οι γρήγορες και εύκολες συνταγές σε ένα σκεύος και γλυτώνουμε το πολύ πλύσιμο. Άσχετα από αυτό τα ζυμαρικά σου φαίνονται πεντανόστιμα και με υλικά που μου αρέσουν πολύ! Το ιδανικό!!
Φιλιά
Πάντως αν κάποιος θέλει να μου κάνει τις δουλειές του σπιτιού, εγώ ευχαρίστως θα του μαγειρεύω κάθε μέρα… 😉
Φαίνεται πεντανόστιμη συνταγή
Φιλάκια …
Πρώτον: Ζυμαρικά αγαπημένα (γενικά)
Δευτερον: Ζυμαρικά Κοχύλια αγαπημένα (ειδικά)
Τρίτων: Μια κατσαρόλα????
Δεν θέλω τίποτε άλλο! Μου φτάνουν και μου περισσεύουν οι λόγοι για να το φτιάξω για άυριο το μεσημέρι.
Σε φιλώ <3
Θα περιμένω εντυπώσεις, Ελένη μου!
Καλοφάγωτα!!! Πολλά φιλάκια!
Υποβολή Σχολίου